دکتر پیام محبی نامی بسیار شناخته شده در جامعه دامپزشکی ایران محسوب می شود . از جهات مختلفی پیام محبی فردی موفق محسوب می شود.موسس و ریاست بیمارستان دامپزشکی تهران و موسس مجله پت و ... وت پارس هم اکنون به گفتگو با این چهره موفق دامپزشکی نشسته است. وت پارس شما را به ادامه مطلب دعوت می کند.

آنچه در ادامه می آید گفتگوی مفصل و اختصاصی سایت وت پارس با دکتر پیام محبی ، دامپزشک و بنیانگذار نخستین بیمارستان حیوانات خانگی در ایران است.

وت پارس - در وهله اول از فرصتی که در اختیار ما برای انجام این مصاحبه قرار دادید نهایت تشکر را داریم ، طبق روال معمول خودتان را به طور کامل برای خوانندگان ما معرفی نمایید.

پاسخ - پیام محبی هستم. متولد تیرماه 1353 ، دکتر دامپزشک ، فارغ التحصیل دکترای دامپزشکی از دانشگاه آزاد اسلامی.
وت پارس - چه شد که دامپزشکی را برای تحصیل در دانشگاه انتخاب کردید؟ 

پاسخ - از کودکی به حیوانات علاقه داشتم. سه سالم بود که سوارکاری می‎کردم.سال ها بعد از کودکی ، هم سوارکار بودم هم باشگاه سوارکاری داشتم و هم مربی سوارکاری بودم و به حیوان اسب بسیار علاقه داشتم. در اون زمان هم طرح کادر داشتیم که طرح کادر من دامپزشکی بود.به طور کلی علاقه به حیوانات باعث شد دامپزشکی را انتخاب کنم.
وت پارس - آیا مخالفت یا موافقتی از سوی خانواده برای تحصیل در دامپزشکی داشتید؟

پاسخ - نه اتفاقا خیلی هم علاقه داشتند و مشوق من بودند.

وت پارس - دوران تحصیل در دانشگاه به چه صورت بود؟به کدوم دروس علاقه داشتید؟

پاسخ - والله به همه دروس دامپزشکی تقریبا علاقه داشتم اما از دروس مربوط مباحث طیور و دروس عمومی زیاد خوشم نمیومد.
وت پارس - دوران بعد از تحصیل و شروع دوران کاری شما چگونه بود؟ آیا بلافاصله دوران کاریتان شروع شد؟

پاسخ - من در زمان تحصیلم هم مشغول به کار بودم و در زمان دانشجویی هم کار می کردم.در درمانگاه دانشگاه تهران مشغول به کار بودم و با چند تا از دوستان در جاهای مختلف ویزیت می کردیم .در گاوداری و امور مربوط به اسب فعال بودم و عملا هیچوقت بین کارهای دامپزشکی من وقفه ای پیش نیومد.به طور کلی به تمام حیوانات علاقه دارم به خصوص اسب ها.
وت پارس - بسیاری از افراد شما را به عنوان رییس بیمارستان دامپزشکی تهران می شناسند.چه شد که به فکر تاسیس چنین بیمارستانی افتادید؟از نحوه استارت این پروژه برای خوانندگان وت پارس بگویید؟

پاسخ - خوب ببینید از نخستین روزی که من دامپزشکی خوندم ، به علت اینکه از مدت ها پیش از تحصیل ، سگ در خانه نگه می داشتم کلی باید برای درمان بیماری هاشون مشکل می کشیدم و با وجود درک این مشکلات با خودم عهد کرده بودم که نخستین بیمارستان دامپزشکی ایران رو تاسیس کنم و همین کار رو هم انجام دادم.بیمارستان هم کاملا به صورت خصوصی اداره میشه و هیچ کمکی هم از طرف دولت نشده است و عملا ما بیمارستان دولتی دامپزشکی در ایران نداریم چون از حوالی سال 1367 سازمان دامپزشکی کل بخش درمان رو به بخش خصوصی محول کرده است.
وت پارس - آیا به فکر گسترش بیمارستان خود هستید؟ چه پروژه هایی برای آینده دارید؟

پاسخ - بله ایشالله به زودی.به فکر تاسیس یک مرکز دیگه در تهران هستم و بعد به فکر گسترش اون به شهرهای دیگه خواهم بود.در شروع کار چند نفر با شما همکاری می کردند و در حال حاضر چه تعداد؟ در شروع کار بیمارستان ما 4 نفر دامپزشک بودیم و حدود 3 تا 4 کارمند.یک جمع کوچک مثل همه بیمارستان های دیگه کشور.
وت پارس - در جایی از قول پدر شما خوانده بودم که سازمان دامپزشکی در شروع به کار بیمارستان به سختی مجوز صادر کردند و حتی گفته بودند شما ضررهای بسیاری خواهید کرد.این موضوع حقیقت دارد.؟ به نظر شما دلیلش چه بود؟

پاسخ - بله درسته. در اون زمان مجوز نمی دادند چون بلد نبودند و نمی دانستند که باید با ما چه کنند و خیلی توجیه نبودند و مدام می گفتند که این کار رو انجام نده و ضرر می کنی و در کل ایران می گفتند که هر کسی این کار رو شروع کنی خیلی زود ورشکست میشه.فکر می کنم که من تنها کسی بودم که گفتم نه و این کار رو شروع کردم.

وت پارس - از نحوه رفتار آشنایان با شما به عنوان یک دکتر دامپزشک راضی هستید؟

پاسخ - ببینید به نظر من به طور کلی افرادی که با رشته دامپزشکی و دامپزشکان مشکل دارند و مسخره اش می کنند انسان های بی فرهنگی هستند و در هر قوم و خانواده هم یه سری افراد با شعور و بی شعور وجود دارند.به طور کلی ما با این وضع و شرایط وفق دادیم خودمون رو و عادت کردیم.گاندی یک جمله جالب داره و میگه فرهنگ ملت ها رو از رفتارشون با حیوانات میشه شناخت و درک کرد.مسئله اصلی اینه که اون افراد نمی دونند که دامپزشکی چه نقش بزرگی در سلامت خانواده شون داره و مسلما اگر می دونستند احترام بالاتری برای دامپزشکی قائل می شدند.
وت پارس - به نظر شما مهم ترین خصوصیاتی که یک فرد برای دامپزشک شدن باید داشته باشد چیست؟

پاسخ - به نظر من مهم ترین خصوصیتی که باید داشته باشه باهوش بودنه.چون باهوش ها خود به خود راه خودشون رو پیدا می کنند.چون انسان ها خودشون باعث تغییر شرایط خودشون میشن و انسان های باهوش و با پشتکار می تونند کاری رو انجام بدن که تا به حال کسی انجام نداده.به عنوان مثال خود من تنها تفاوتی که با بقیه داشتم این بود که به این باور رسیدم که خودم می تونم یک کار جدید انجام بدم.
وت پارس - دامپزشکان از نظر شما امنیت شغلی دارند؟

پاسخ - بزارید جمله تون رو درست کنم : آدم های باهوش امنیت شغلی دارند.
وت پارس - شما در مصاحبه ای اشاره کرده بودید که باغ وحش های خانگی در ایران در حال گسترش است،هنوز هم این حرف رو قبول دارید؟ موضع شما در قبال طرح اخیر مجلس شورای اسلامی در زمینه نگهداری حیوانات چیست؟

پاسخ - بله هنوز هم به این مورد اعتقاد دارم.ببینید خوب این یک ایراده.اگر این طرح مجلس اجرا بشه موضوع باغ وحش های خانگی نه تنها جمع نمیشه بلکه بیشتر هم میشه و گسترش پیدا می کنه.هر چقدر ما به داشتن حیوانات خانگی متعارف در کشور بیشتر فشار بیاریم ، تعداد حیوانات خانگی غیر متعارف بیشتر میشه.مثلا مار به عنوان یک حیوان خانگی چیز متعارفی نیست اما الان عادی شده و این ها هم همه از عوارض فشارهای جامعه است.من خودم خیلی ها رو در تهران میشناسم که ببر یا پلنگ نگهداری می کنند ولی اصلا چیز درستی نیست چون ما دانش درستی در قبال این ها نداریم و در مورد حیوانات غیرمتعارف امکانات تشخیصی و درمانی صحیحی وجود نداره.در خصوص بیماری های مشترکشون اطلاعات دقیقی نداریم.

وت پارس - عجیب ترین حیوانی که در بیمارستان پذیرش کرده اید چه بود؟

پاسخ - همه چی بوده.از میمون های کمیاب تا لاک پشت های عجیب.مثلا برای من عجیب ترین یک میمونی بود که اندازه کف دست بود.
وت پارس - یکی از کارهای مهم شما انتشار مجله ای در خصوص حیوانات خانگی است.کاری که به لحاظ اینکه بسیار مغفول مانده بود بسیار ارزشمند بود. از نحوه شروع این پروژه هم برایمان بگویید؟ گروه حرفه ای هم با شما در این زمینه با شما همکاری دارند،درسته؟
پاسخ - ببینید من دیدم که به عنوان صنف دامپزشکان عملا همه نقطه نظرات ما رو منعکس نمی کنند مثلا برنامه ای در صدا و سیما نداشتیم. رادیو حرف های ما رو پخش نمی کرد ، و این ها هم به خاطر شرایط خاصیه که بر کشور ما حاکم است و ما در خیلی از مواقع منطقی عمل نمی کنیم و من به نظرم رسید که ارگانی باید وجود داشته باشه که حرف ها و دیدگاه های ما منتقل بشه . این کار دردسر بسیار زیادی برای من داشت اما با تمام وجود پای کار وایستادیم و شماره های جدید مجله پشت هم روانه کیوسک های مطبوعاتی میشه.مجله رو هم از همون اول با گروه حرفه ای شروع کردیم.به نطرم هر کاری رو که شروع می کنید و دوست دارید تو اون موفق باشید باید با آدم حرفه ای ها کار کنید.
وت پارس - اما نشریه پت بسیار مورد هجوم رسانه ها قرار گرفت و بسیار بهش انتقاد شد، شما انتظار این همه انتقاد را داشتید؟مثل نقد تند رجانیوز در خصوص مجله تان.
پاسخ - آدمی که ازش نقد نشه مرده.شما هر چقدر قوی تر کار کنید کسایی که دوستون دارن قوی تر دوست دارن و کسایی که دوستون ندارن خیلی سخت تر دوستون ندارن.این یک واقعیته.اگر می بینید که یک نقد قوی میزارن نشون دهنده این مورده که ما قوی کار کردیم.
وت پارس - تلخ ترین و شیرین ترین خاطره دوران دانشجویی و کاری شما چیست؟
پاسخ - میشه گفت خاطرات تلخ و شیرین من با همدیگه عجینه.تلخ ترین خاطره دانشجویی من اینه که یک بار منو از درمانگاه دانشگاه تهران بیرون انداختند و بهم می گفتند دانشگاه آزادی! . من اون موقع خیلی ناراحت شدم اما الان که بهش نگاه می کنم می بینم که یکی از بهترین خاطرات من هم بوده چون یکی از عوامی شد که باعث شد با جدیت به کارم برسم و سخت تر در خصوص تاسیس بیمارستان زحمت بکشم.دانشگاه آزاد جای بدی نیست ( باخنده )
وت پارس - با تمامی تفاسیر و گذر از تمام این سال ها ، اگر باز هم به گذشته باز می گشتید همین مسیر را طی می کردید؟ باز هم دامپزشک می شدید؟

پاسخ - من اگر 5 بار دیگه هم زندگی کنم باز هم دامپزشک میشم و همین مسیر و از اول تا آخر طی می کنم. 
وت پارس - چه شد که خواهر شما هم دامپزشکی را انتخاب کرد. شما نقشی در دامپزشک شدن ایشان داشتید؟
پاسخ - نه من تاثیر داشتم. من زور کردم که دامپزشکی بخونه ( باخنده ). اوایل راضی نبود ولی الان خیلی راضیه.

وت پارس - شما نماینده یک فرد موفق در بخش خصوصی هستید.مشکلات حوزه بخش خصوصی را چه چیزی می دانید؟
پاسخ - بزرگ ترین مشکل بخش خصوصی اینه که متولیان بخش دولتی میدونند که مشکلات ما بخش خصوصی ها چیه.اگر متولیان این بخش ساعتی رو در کنار ما یا جای ما کار می کردند اوضاع خیلی تغییر می کرد و شاید هم از نحوه رفتار خودشون با ما ناراحت می شدند.
وت پارس - جامعه دانشجویی دامپزشکی ایران را چگونه می بینید؟ انگیزه و پشتکار دوران قبل را در این دوره هم می بینید؟
پاسخ - خوبه. من خودم دانشجو زیاد دارم و الان هفته ای حدود 20 تا 30 دانشجو به بیمارستان رفت و آمد دارند.در مورد انگیزه هم نمیشه واقعا قضاوت کرد و فکر نکنید که اون زمان هم همه انگیزه داشتند.در زمان ما هم یک سری افراد انگیزه داشتند و یک سری هم بی انگیزه بودند.اصولا همه جای جهان همینه.از هر 100 نفر یک نفر دارای انگیزه باشه برای پیشرفت جامعه کافیه.
وت پارس - از اینکه وقت خود را در اختیار ما برای انجام این مصاحبه قرار دادید نهایت تشکر و سپاس را داریم.
پاسخ - من خیلی خوشحال میشم که نشریات و سایت های دامپزشکی وجود داشته باشند و در راه خبررسانی و شناسایی دامپزشکی به عوام تلاش کنند و این اتفاق خیلی بزرگیه.اگر عوام بدونند که دامپزشکی چه نقش بزرگی در سلامت جامعه داره هم خودشون سودش رو می برند و هم جامعه و هم بهداشت کشور.

گفتگوی اختصاصی وت پارس با دکتر غلامرضا مصباح

تهیه مصاحبه از گروه وت پارس / امیر خسروشاهی

تهیه و تنظیم از سعید سیری